Mentaal is dat misschien gelukt, maar fysiek met ruim 2300 km en 13000 hoogtemeters niet;-). In de voorbereiding was de belangrijkste vraag: welke fiets? Uiteindelijk werd het de Giant Toughroad SLX: stevig aluminium frame, goede onderdelen, prima prijs. Echt een goede prijs-kwaliteit verhouding.
Vanuit Giant Store Houten werd door Aziz en Michiel goed meegedacht en gezorgd voor een perfecte afstelling. Alleen de handvatten heb ik vervangen voor een comfortabelere set van Ergon. De reis startte thuis in Houten om na twee dagen vanuit Limburg de Roer te volgen, Vanuit Julich werd het Roerdal verlaten en de tocht vervolgd naar Remagen aan de de Rijn. Uiteindelijk kwam de Neckar in beeld die werd gevolgd tot Augsburg en aansluitend de Lech naar Garmisch-Partenkirchen. Tot dat moment was het een zonovergoten fietstocht. Dat veranderde toen de Alpen beklommen moesten worden. Het hemelwater stond flink “aan” en na drie dagen was uiteindelijk de Reschenpas beklommen en de plaats Lasa in Sud-Tirol, Italië, bereikt. Net op tijd, want de dag erna bleek dat het die nacht 12 centimeter had gesneeuwd op deze pas.
De Adige volgend arriveerde ik twee dagen later bij het Gardameer. In de dagen ben ik via Verano gestart aan de plattelandstocht over de Povlakte om uiteindelijk door forse regenval te stranden aan de voet van de Apennijnen in het plaatsje Santarcangelo di Romagna. De depressie Boris zorgde in drie achtereenvolgende dagen voor de regenval die normaal in drie maanden valt. Twee rustdagen waren nodig en gewenst, waarna de klimtocht in de Apennijnen begon. Na vier pittige etappes met veel klimmen en het bewonderen van plaatsen als Assisi en Orte, arriveerde ik op het Sint Pietersplein in Rome. Een mooi moment dat zich “opeens” aandiende ondanks dat ik er al weken mee bezig was. Twee dagen genieten van Rome was de toef op de taart en het weer werkte goed mee. Daarna ben ik teruggevlogen en heb de fiets laten terugbrengen door www.care4luggage.com. En de fiets? Naast de platte band heeft de Giant me probleemloos naar het einddoel gebracht. Soepel schakelend, goed rollend, prima verhoudingen in de versnellingen voor alle klimmen en stevig qua frame ondanks de 20 kilo belasting. En nu is het mijn thuisfiets geworden.
Tja en wat maak je dan mee tijdens zo een fietsreis…..
De kans om even stil te staan bij je omgeving en de natuur: reeën die opeens nagenoeg voor je neus staan, ibissen die een stukje met je mee lijken te vliegen, de koeien en geiten waar je tussendoor fietst, de oorverdovende stilte in sommige gebieden. Maar ook menselijke momenten die je niet altijd verwacht: iemand die je binnenvraagt en koffie aanbiedt wanneer het buiten hoost, restaurants waar ze je gratis flessen water meegeven als ze horen waar je mee bezig bent en die middag nog verder gaat fietsen, toevallige gesprekken met andere solisten over hun problemen in het leven, wijze woorden van een oude gastvrouw over hoe om te gaan met puberkinderen, de wil van Italianen om je toch echt te willen horen en begrijpen, de trots over het eten dat wordt opgediend, de ambiance in een kleine kerk in Orte waar je even een kaars aansteekt. Maar ook weer even ervaren wie je bent en hoe je in elkaar zit, even zonder je partner, kinderen, vrienden of collega’s, maar volstrekt jezelf weer even tegenkomen. Vaak natuurlijk alleen zijn, maar zo af en toe je ook eenzaam voelen. En daarbij omgaan met alles was op je pad komt: van 60 mm water op een dag, nat tot op het bot, een lekke band, een helling van 18%, drie uur wachten totdat de eigenaar van je gereserveerde en betaalde B&B wel thuis is zodat je eindelijk kan douchen.